sınavlar

blogu çok boşladık bu aralar farkındayım..
ama geçerli sebepler var..
şöyle ki:
okulumuz sınav haftasında...
218 kağıt okudum 2 akşamda. Bir kağıtta da 40 a yakın soru olduğunu düşünürsek bayağı bir külfetli iş olduğu anlaşılır sanırım..

Çocukları sınav olurken izlemek çok keyifli.. Sakın sadist olduğum düşünülmesin, sorular gayet yapılabilir düzeyde.. Ama yüzleri çok hoş oluyor, kimisi cevabı mırıldanmaya çalışıyor belki aklına gelir diye, gelirse aydınlanıyor yüzleri; kaşlar çatılılıyor bazen... Dayanamayıp fotoğraflıyorum... ama bu işlem için sınavın ortalarını beklemek gerekiyor. Tam konsantre olmaları ve elimdeki kamerayı farketmememeleri için yeterli süre yaklaşık 15 dakika... İnsan kendine bakıldığını hissedermiş nasıl oluyorsa ama onlar öyle bir dalıyorlar ki farketmiyorlar beni...

Bir öğretmenin başka bir keyfi de kağıtları okurken 100 ler 90 lar alan kağıtları elden geçirmekmiş.. Bir de çok zayıf bir öğrenci 45i geçince değmesinlermiş keyfine...

Yazılı kağıtları okundu, notlandı, imzalandı ve para toparları gibi katlanıp istiflendi. Ganimet sağlam yani :)

portfolioları kontrol edilip sözlüler de verilecek ve notların teslimi Cumaya..

anlamadan bitmiş 1. dönem .. bir de 2005...

Yazılı değerlendirme yapıyoruz tamam kolay ama 2005 in bir değerlendirmesini yapsak kaç alırız acaba hayattan? Geçer olur mu notumuz?

Kırdığımız her kalp için notumuz kırılmalı... Ertelenen her özür, itiraf ya da söz verilip gerçekleşemeyen ziyaretler görüşmeler için de...

Sebepsiz karşılıksız mutlu edilen her insan için tam puan eklenmeli kanaat notuna .. ( hele bu bir çocuksa çifte bonus yazılmalı haneye )

Karar veremedim ben? Geçtim mi kaldın mı yoksa??