Tamam artık hazırım yağmura...
Erteleyip durduğum şemsiye alma projemi hayata geçirebildim bugün sonunda...
Mutluyum...
En son şemsiyemi hatırlıyorum, Ankara'da kaybetmiştim. annemin hediyesiydi... Sinemanın kafesinde sohbete dalınca unutup filme girmiştik. Yokluğunu da filmi bir güzel izleyip, dışarı çıkınca yağmur damlası alnıma düşünce yanmıştı ampül... Döndük ama şemşiye yoktu yerinde...
yani aradan hiç yoksa bir 5 yıl geçmiş... İyi ertelemişim...
bir yetmedi o yüzden iki tane aldım...
yakıştılar da birbirlerine...
artık hazırım sağanaklara..
:)