Güneşi tuttuk...

“Güneş, ay;

Güneş, ay;

Bir sefer daha güneş,

Ve nihayet yine ay..

Güneş yine doğdu ya,

Akşam yine batacak.

Bu yüzden sen,

Doğmadı say…”

“…. Her şey yolundadır, ta ki ışık geri gelsin ve güneş tutulması sonu gelmez geceye dönüşmesin. Şafak ve diriliş anlamdaştır. Işığın yeniden belirmesi, ruhun yaşamını sürdürmesi ile eştir.”
Hugo, V. (1862) Sefiller, 1. kitap, 20. bölüm