Fatih...Beygir...Algıda Seçicilik...

Fatih Sultan Mehmet ile ilgili 1-2 cümle vardır herkesde.

17 yaşında İstanbul'u fethedecek zekası, azmi ve yeteneği vardı.

Lisedeki öğretmenlerimiz "Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasınız..." la başlayan cümleleri bitmezdi.

Fatih, Edirneli.

( Şimdi böyle "Fatih" yazınca daha bir yakın hissettim kendime: Hemşeri Fatih, Çocuk Fatih, çocuk yaşında boyundan büyük işler başaran Fatih, insan Fatih.. Ulu haşmetli Padişah değil de İnsan Fatih...

Heykeli açılalı çok oldu ama fotoğrafına ancak kavuşabildik.

Fotoğraf yine Rehberimden.

Teşekkürler...

Açılışı geldi aklıma fotoğrafını görünce:

Heykelinin üzerinde açılışına kadar bayağı uzun bir süre bir örtü vardı. Merak artsın, beklensin diye sanırım. Abimle konuşurken : "Düşünsene, sarhoşun, kendini bilmezin biri bir gece kaldırsa örtüyü, sabah insanlar görse..." demişti. Komik olurdu, bu işe en çok da heykelin babası sanatçı bozulurdu herhalde, sonra da masrafı çeken devlet büyüklerimiz...

Açılışına gideceğimi pek sanmazdım. Ama çok iyi bir tesadüfle açılışa katılmak şart oldu. Çarşıdan alışverişten dönerken minibüs kırmızı ışıkta durdu. Tam da başında yakalanmışız kırmızı ışığa. Tam heykelin üzerini örten bayrak açılıyordu o sırada. Şans işte.

Minibüsümüzde arka beşlide oturan iki Roman kız vardı. Bilirsiniz Romanlar çok rahat ve eğlenceli insanlardır. (Birkaç tipik özellikleri daha vardır ama ayrıntıya gerek yok. Bizi ilgilendiren şimdilik bunlar.) Bu iki kız aralarında konuşuyorlar.

Diyologu aynen yazıyorum:

Kızlardan biri: Bak bak açıyorlar.

Bayrak çekilir, heykel görünür

Kızlardan diğeri: Anaaaa, beygire bak. Bizim de olsa bir tane...

(Tam cümleyi hatırlayamıyorum. Buna benzer birşey söyledi.Ben "beygir"i duyduktan sonra devamına dikkat edemedim.)

Tüm minibüs duyunca gülüyoruz.

Sen koskoca Fatih binbir emek sabır İstanbul'u fethet.

Hem de daha 17 yaşında.

Doğduğun şehre heykelin yapılsın.

Ama açılır açılmaz daha insanlar seni değil, ata görsünler.

Haksızlık değil de ne bu?