24 KASIMDI :)

Ne mutlu bize ki bize özel bir günümüz var. Hem de Dünya Öğretmenler gününün dışında Türk Öğretmenlere özel bir gün.
24 Kasım 1981 den bu yana 24 Kasım bizim.
Kendimi bildim bileli kutluyorum ben bu günü.
Annemlerle başladı kutlamalar.
Zaten hayatım öğretmen odalarında geçti.
Öğretmenler günlerini beklerdim ben hep.
Çünkü anne-babamın öğrencileri köy çocukları hediyeler getirirlerdi.
Selpaklar, yün patikler, eşarplar.
En büyük keyfiydi işin o günün akşamı o selpakları saymak.
En güzel kokanları yürütüp kendi dolabıma saklardım.
Şimsi sıra bende.
Bana hediyeler getiriyor öğrencilerim.
Fotoğraf çerçeveleri, pelüş anahtarlıklar, ayıcıklı kupalar, defterler, bol bol çiçek.
Yakında bir hediyelik eşya dükkanı açabilecek kadar hediye olacak.
Ama kıyamam.
Belki Oyuncak Müzesi açarım ben de Sunay Akın gibi.
Dünden 1-2 kare...

uzun ve yorucu törenden sonra yemeği hak ettik sanırım.

Biz bir aileyiz. :)

Gönül Öğretmenim.

Daha önce de bahsetmişimdir ondan.

Her öğretmen özeldir.

Ama onunla çok taze bir olay yaşadığımız için yazmam gerek.

O öğretmenliği annelikle de harmanlıyor.

Öğrencilerinden bir benim dersime girerken hastalanınca sağlık ocağına indirdim.

O da geldi hemen.

Başucundan ayrılmadı.

Dayanamayınca çıktı koridorda ağladı, tekrar geldi.

Annesi yetişememişti, ambulans gelince öğrencisiyle hastaeye gitti.

Saatlerce bekledi.

Anneden farkı var mı bu yaptıklarının?

İyi ki varsınız.

(O şimdi bu yazıyı okuyunca ağlar eminim)

En şeker öğrencilerim Cansu ve Çağlanur.

Biz dışarıya fotoğraf çekmeye çıkarken bizi kapıda yakaladılar.

Ellerinde hediyeler.

İyi ki onlar da var :)

Hediyeler için değil aman yanlış anlaşılmasın.

Rehberim.

Geçen yıl öğretmenler gününde de buna benzer bir fotoğrafımız vardı.

Yemin töreninde de yanımdaydı.

İzindeyim.

2 yıl doldu.

:)

"ilk öğretmenin kimdi senin

kim öğretti alfabeyi.

ABC"

isimli tiyatral komedi oyuncuları toplu olarak...