Şendik

Şenliğimiz vardı geçen hafta.

hem de ne şenlik..

23 Nisan Çocuk Şenliği...

Hani öyle "sözde değil özde" şendik.

23 Nisanlar bizim neslin hafızalarında haftalarca çalışmalar sonrasında hiç hatasız sunulması hedeflenen rontlat, şiirler, folklor gösterileri olarak yerleşmiştir.

Bir de benim yaşadığım kasabada öğretmen çocuğu olunca,

yeteneğin olsun olmasın her görevde önde gitmek zorunda kalırdım.

Bir bayramda 3 kez kıyafet değiştiğimi hatırlıyorum.

Folklor giysilerimi çıkartıp okul önlüğümü giyer şiirimi okur, cicili bicilileri giyip koro yönetirdim. (Ne anlarım ki benim, kollarımı melodik bir şekilde sallardım, bir yerden ses fazla gelince o tarafın sesini kısar, dengelerdim.)

Stresti bayramlar benim için, herşey mükemmel olsun, hata olmasın sıkıntısıyla geçerdi.

Bittikten sonra da yolunda gitmeyen şeyler olduysa günlerce dert ederdim.

Şimdiki çocuklar şanslı, hep bizim hayal ettiğimiz bayramlar onların artık.

hani öyle kuralsız, törensiz, kendiğinden eğlence, ısmarlama değil.

Bu yıl kazara da olsa bizim okulumuzda öyle bir şenlik oldu.

1 haftada planlandı, hazırlandı ama çok çok güzel oldu.

çocuklar kendilerinde dans gösterileri hazırladılar, biz hiç karışmadık.

Şiirler okudular ve dans ettiler içlerinden geldiği gibi.

bize de fotoğraflamak kaldı onları.

Fotoğraflar için Sayın Rehberime teşekkürü bir borç bilirim.